به گزارش سینماپرس، عدم برگزاری انتخابات خانه تئاتر و اعلام به حد نصاب نرسیدن مجمع عمومی این نهاد با واکنش‌های متعددی روبه‌رو بوده است. برخی هنوز در انتظار تاریخ مجمع بعدی هستند و برخی رفتار خانه تئاتر را در شرایط کنونی را منفی ارزیابی می‌کنند. در چنین شرایطی خانه تئاتر همانند تمام ادوار خود سکوت پیشه کرده است.

از همین رو، کانون نمایش‌نامه‌نویسان و مترجمان خانه‌ تئاتر ایران نسبت به رویدادهای اخیر واکنش نشان داده و در متنی نگاه خود به این اتفاقات را بیان کرده است. در این متن آمده است:

«به نظر می‌رسید با توجه به حساسیت و اهمیت این دوره از انتخابات هیئت مدیره‌ اصلی خانه‌ تئاتر، برگزارکنندگان و دست‌اندرکاران محترم به سیاق سال‌های گذشته عمل نمی‌کردند و پس از این‌که مجمع به‌حد نصاب نرسید، از فرصتِ حضور اعضای حاضر که کم هم نبودند، استفاده می‌کردند و برنامه‌ نشستی صنفی و هدفمند را تدارک می‌دیدند و مسائل متفاوتی که دغدغه‌ بسیاری از اعضاء را تشکیل می‌دهد، مطرح می‌کردند. به‌طور مثال کاندیداهای هیئت مدیره می‌توانستند در فرصتی مناسب و نه مثل همیشه، شتاب‌زده و دو دقیقه‌ای، به معرفی خود و تشریح برنامه‌هایشان بپردازند و مورد پرسش اعضاء درباره‌ برنامه‌ها و هدف‌هایشان قرار بگیرند که خود می‌توانست هم برای پرسش‌کننده و هم برای کاندیدای پرسش‌شونده و نیز حضار، حائز اهمیت فراوان باشد.

گذشته از این، هیات مدیره نیز که نیمی از آن‌ها در میانِ کاندیداهای این دوره حضور دارند، می‌توانستند با برگزاری نشست پرسش و پاسخ با اعضایی که با مشکلات فراوان در مجمع حضور پیدا کرده بودند، به بسیاری از سوالات و دغدغه‌های اعضاء گوش دهند، مسائل و مشکلاتِ هیات مدیره را در طول دوره‌ گذشته مطرح کنند و به نوعی هم‌دلی و هم‌اندیشی با اعضاء برسند. ترک نکردن محوطه‌ی تئاترشهر و گفتگوهای دو و یا چند نفره تا دو، سه ساعتی پس از ملغی شدن مجمع، به‌خوبی نشان می‌داد، اعضایی که روزشنبه ۲۲ اردیبهشت در مجمع حضور پیداکرده‌اند، دغدغه‌ها و پرسش‌های فراوانی در خصوص تئاتر و خانه‌ی تئاتر دارند که به ناچار با یکدیگر مطرح می‌کردند، درحالی که این پتانسیل حضورِ دغدغه‌مند می‌توانست در سالن اصلی به سمت و سوی نتیجه‌بخشی هدایت شود که نشد و در کمال حیرت و تاسف این مرتبه‌ اول نیست که چنین اتفاقی می‌افتد. تقریباً بیشتر اوقات، هرگاه مجمع به حدنصاب نمی‌رسد، با اعلام بازرس محترم، اعضای حاضر، سالن را ترک می‌کنند و از پتانسیل بالای حضورشان هیچ استفاده‌ای نمی‌شود. گویی هیچ برنامه‌ای برای مجامعی که تعداد اعضاء در آن‌ها به‌حد نصاب نمی‌رسد، وجود ندارد و دست‌اندرکاران برگزاری انتخاباتِ هر دوره به هیچ چیز، جز اجرای دستور جلسه توجهی نشان نمی‌دهند، درحالی که استفاده از پتانسیل بالای حضور اعضاء در چنین مجامعی می‌تواند بسیاری از پرسش‌ها را پاسخ دهد و بسیاری از مسائل را روشن‌تر کند و از بسیاری تنش‌ها و پرسش‌های بی‌پاسخ بکاهد. امری که می‌تواند در توسعه‌ همدلی بیشتر اعضاء و نیز جلبِ همیاری و همکاری آن‌ها با خانه‌ی تئاتر بسیار موثر باشد و اهدافِ اساسنامه‌ای خانه‌ تئاتر را با سرعت بیشتری به سوی تحقق هدایت کند.

امید که در نشست‌ها و مجامع بعدی که به‌حد نصاب نمی‌رسند، برنامه‌ای از پیش تعیین‌شده و مدون برگزار شود تا اعضای خانه‌ی تئاتر بسیار بیشتر از این که هست، خانه‌ تئاتر را از خود بدانند و در راه تحقق اهدافِ مهم اساس‌نامه‌ آن بکوشند. امید که رابطه‌ اعضای هیات مدیره با اعضاء، بیشتر از این چه هست شود و هر دو طرف، تنها دو سالی یک‌بار همدیگر را این‌گونه شتاب‌زده و بی‌برنامه ملاقات نکنند. »